Opvoedende onderwysessensies ter bevordering van die “beste belang(e) van die kind”

Abstract

Educative teaching and learning for the promotion of the “best interests of the child”

After centuries of neglect, the best interests of children were brought centre-stage in 1924 with the Geneva Declaration of the Rights of the Child. This Declaration was followed by a series of further declarations,  legislation and lawsuits in which the rights of children and their best interests were entrenched, and outlined in more detail. While these documents acknowledge the importance of employing education for promoting the best interests of the child and occasionallly refer to the notion of education as teaching and learning for the purpose of equipping the learners with knowledge and life-skills, they seldom progress to a sense of education as the intentional life-view or religion-based formation of the child. Based on their interpretive-constructivist approach, the authors suggest that this shortcoming be addressed in the South African schooling system, despite current statutory obstacles. They proffer two outlines to this end, the first of intentionally formative educational/ educative teaching and learning in a generic sense, and then one from an intentional-reformational perspective.

Opsomming

Na eeue van verwaarlosing van die beste belange van die kind bring die Geneefse Verklaring van die Regte van die Kind in 1924 ? kentering. Hierdie Verklaring is opgevolg deur ? hele aantal soortgelyke verklaringe, wetgewing en regsuitsprake waarin die regte van kinders en die beste belang(e) van die kind verskans en verfyn word. Hoewel hierdie dokumente die opvoeding en onderwys van die kind as in sy of haar beste belang erken en hier en daar ook die gedagte vergestalt dat die kind daardeur toegerus moet word met kennis en lewensvaardighede, bestee hulle nie die nodige aandag aan die gedagte van opvoeding en onderwys as die intensionele (doelbewuste en -gerigte) lewensbeskoulik-religieusbegronde vorming van die kind nie. Op grondslag van hulle interpretatiefkonstruktivistiese benadering doen die outeurs aan die hand dat hierdie tekortkoming in die Suid-Afrikaanse skoolstelsel uit die weg geruim behoort te word ten spyte van bestaande statutêre struikelblokke. Met die oog hierop verskaf hulle twee riglyne, eerstens ? generiese oorsig van wat opvoedende onderwys in die algemeen behels, en dan een vanuit ? intensioneel-reformatoriese gesigspunt.